The future we want
Op de Rio+20 conferentie in Rio de Janeiro, begin ik me meer en meer te realiseren dat het echt geen zin heeft om als een standbeeld stil te blijven staan bij de JA-MAAR’s van deze conventie. Ook al zijn er voldoende te noemen. Ik realiseer me dat het beter bij mij past om te bewegen, om bij te dragen aan “ The future we want”, het thema van Rio+20.
Ja, de UN is een logge organisatie. En ja…. in Spiral Dynamics taal zelfs behoorlijk (!) blauw. Maar als ik hier in de Rio +20 conferentie om me heen kijk, zie ik ongelooflijk veel diep betrokken mensen die allemaal hun stinkende best doen om hún bijdrage te leveren aan deze summit. Omdat ze weten dat het nodig is. Nu of nooit! Nu!
Ban Ki-moon, secretaris genaraal van de UN : “ what we need at this time is a revolution. A revolution in thinking. A revolution in action. Ik zie hier in deze wereldconferentie die plaats vindt in Rio de Janeiro, niet alleen de eindverklaring ontstaan. Ik zie ook een enorme betrokkenheid en een enorme verbondenheid. Een verbondenheid tussen mensen van over de hele wereld. En tussen hun organisaties en hun regeringvertegenwoordigers en NGO’s.
Ze werken hard deze wereldburgers. Om elkaar te vinden en om te verbinden. Omdat ze weten, overtuigd zijn, dat het nodig is. Nu! En omdat zij zichzelf willen inzetten voor de verandering die nodig is.
Neem Kitty van der Heyden, onze Nederlandse ambassadeur voor sustainebillity. Uiterst deskundig, scherp, 
eager en met een goed gevoel voor humor zet zij zich in. Fris en gedreven.. En met een buitengewoon gevoel voor ‘the future we want’. Kitty van de Heyden weet dat het nodig is! Zij kent de keiharde gegevens door en door..
Neem ook the chairman van deze conferentie die de onderhandelingen opende met de eenvoudige maar indrukwekkende woorden: “ the world … the whole world … is watching us! So let’s deliver. Wat een moed om zó te starten. Hij roept op en moedigt aan. En hij weet, realiseert zich, dat de aarde op het spel staat. Moeder aarde kreunt, zucht en huilt. Hoe kunnen we haar waardig en respectvol doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen?
Alle deelnemende UN-landen zijn hier in Rio, in deze onderhandelingen vertegenwoordigd. En even ben ik blij, enthousiast en vooral trots op Eleanor Roosevelt. De krachtige vrouw die zoveel heeft betekend voor de totstandkoming van de UN. Omdat zij wist: het is nodig.
The people summit,, de ‘Cúpula dos povos’, is de naam van dat deel van de conferentie waaraan allerlei inheemse bevolkings-
groepen deelnemen. De indianen, vertegenwoordigd in de ABIP, worden bedreigd in hun bestaan, Zij worden teruggedreven in reservaten waarin ze nog kunnen wonen. Ze worden gezien als minderwaardig en worden met de dood bedreigd. En velen van hen zijn al vermoord. Omdat overheden beslissingen nemen waarmee – hoe is het bestaanbaar- het leefgebied van deze indianen omzeep wordt geholpen! . …….
Deze indianen, vertegenwoordigd in de ABIP-groep, zijn ook aanwezig op de cúpula dos povos. Hier overleggen ze met elkaar wat hun statement zal zijn . En het ziet er naar uit dat zij in zeer krachtige taal hún input zullen geven aan de TOP-summit waaraan regeringsleiders en staatshoofden vanaf 20 juni deelnemen.
Werkend op de wereldconferentie RIO+20 realiseer ik me opnieuw dat het niet anders kan dan dat wij onszelf zien als ‘global citizens’, als wereldburgers, als bewoners van deze aarde. Allemaal met de aarde en met elkaar verbonden. We kunnen ons niet meer vanuit kleine en grotere landen inzetten voor (de bescherming en ontwikkeling van ) ons eigen land alleen. Dat is echt te weinig én te kortzichtig.
De revolutie in denken en de revolutie in actie die Ban Ki-moon voorstelt is niet langer een droom.
Op de Rio+20 conferentie zie ik hoe de hele wereld hier aanwezig is. De wereldleiders, het volk en ook de vele spirituele leiders die hier zijn om met hun bijdrage de conferentie te inspireren, te voeden en te bewegen naar ‘the future we want’. Ondermeer Bisschop Tutu(zuid Africa), Dadi Janki 95 en leidster van de Brahma Kumaris (India) en The Elders, de groep van oudere wijzen rondom Nelson Mandela zijn hier in Rio aanwezig.
De Brahma Kumaris zegt: a real change, big changes in the world and small changes in a single life at our home and work, occurs as a sequence of subtle shifts, beginning with a change of awareness. Als Presence-coach mag ik bijdragen aan deze wereldconferentie. Hoe heerlijk is dat?!
Samen met Reinier Bosman, founder (NL) en Erica Rock (USA). maak ik deel uit van de groep van Lisinka Ulatowska (chief UN; sinds ’69 verbonden aan de UN)en staan we onder haar bezielende leiding. Onze bijdrage is er op gericht om de dialogen en onderhandelingen in de groepen waarmee wij werken te verdiepen en te transformeren naar een krachtige en hoge kwaliteit. En ik realiseer me: er werken zo’n 1800 mensen in deze conferentie. Wij bereiken lang niet iedereen. Maar dit is wat ik kan doen, dit is wat ik kan bijdragen ‘For the future we want’.
So, It starts with one…..
It starts with one
It starts with one universe
With one awakening, with one choice
With one person who cares
With one teacher, one neighbour
With one dialogue, one collaboration,
One action
With one dream
It starts with one
Caring for one plant, one tree
Looking after one bird, one squirrel
Saving one drop of water
Picking up one peace of waste
Walking one journey
One future, together
Caring for one Earth Community
This poem was written for the celebration of 10 jears Earth Cahrter 2010 by Fernanda Baumhardt (Brazil), Steven Rockefeller (USA), Kartikeya Sarabhai (india) and Alide Roerink (Ned.).
Caring for one Earth Community Echt bijdragen aan ‘The future we want’ maakt jezelf en alle anderen waarmee je samenwerkt krachtig en stemt je dankbaar. It starts with one.
7 Responses to The future we want
Plaats uw reactie
Klik hier om Geke te boeken
Ha Geke, wat een prachtig gedicht! ” one word”! Thanx en Enjoy!
Keep up the good work and be proud of yourself!
Mijn moeder leerde mij altijd al: verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Goed te horen dat je zoveel diep betrokken mensen ontmoet, want dat is een essentiele voorwaarde voor verandering. Van buiten af kijkend naar het proces, de papers en drafts van Rio+20 word ik niet vrolijk: heel veel woorden, voornemens, maar geen stap vooruit, lijkt het. Obama en Rutte laten het afweten, dus het zal van jullie moeten komen… en weet je wat, ik weet zeker dat jullie steentje in de vijver, hoe klein ook, zal bijdragen. Succes.
Dirk Jan je raakt de kern. Dat is precies waar wij ons nu bevinden. De verbondenheid, de verbinding als global citizens en het bij elkaar horen, vanuit het hart spreken is LEIDERSCHAP. We brengen waar we dat kunnen in en doen dat in nauwe samenwerking met elkaar hier. Reuze enerverend. Plan: dit in de onderhandelingen zien te krijgen, de leiders van de wereld oproepen om ECHT leiderschap te tonen, vanuit het hart. Lef en moed tonen daarmee. En niet onderhandelen over wat jij ok ik wel of niet binnensleept uit de onderhandelingen. De Youth-group gaat die boodschap ook heel helder overbrengen in de 2 min. spreektijd die ze krijgen. Zij zullen niet een eindeloze woordenstroom in twee minuten stoppen maar de wereldleiders oproepen: bel jullie kinderen nu maar op…. en je eigen kleinkinderen, call them and ask them: “what is the future you want? And then you wil get the answers we need. Take leadership and responsebillity and work all together!” Gisteren ook gespreken en in seminar gewerkt met Rabbi Awraham Soetendorp die hier is (net als veel andere spirituele leiders) om te verbinden en te stimuleren.Hijzelf en wij waren tot tranen geroerd toen hij afsloot mnet de woorden: When our hart is open..everything is possible and I hope that our children’s, children’, children, will be proud of what we have tried to reach here..!
Google ook op Earth Charter en zie hoe de Rabbi en vele leiders uit de hele wereld (o.a. Ruud Lubbers uit Ned. net als de Rabbi: one of the founding fathers)verder reiken dan visie. Zie welke acties zij inzetten en waar dat toe leidt.Indrukwekkend. Global thinking.
Dank je Dirk Jan voor je input. Ik zal het allemaal meenemen hier, dus jij bent hier.Fijn, we’re connected.
hi Geke; toch even wat tegendenken:-) de mensen die jij ontmoet hebben een opdracht meegekregen en werken dus niet op persoonlijke titel maar werken binnen kaders van hun opdrachtgevers, in ons geval vanuit Den Haag. Spreek jij ze daarover? en kun je ze inspireren om die grenzen te tarten? Zijn ze daarin succesvol of leggen ze zich er bij voorbaat bij neer? Ik lees in onze kranten pessimistische geluiden over de uitkomst van de conferentie. Hoor jij die ook en wat doet dat met jou en wat kun je doen? Want mooi dat het met one person kan starten, maar we zijn dat stadium toch wel voorbij na meer dan 30 jaar wereldwijde discussie en verbondenheid? Stel dat het allemaal mislukt met een verwaterde slotverklaring en dito afspraken; is dan jouw persoonlijke missie ook mislukt?
(beetje plagen mag wel heh:-)
hartelijke groeten van Alex
Dag Alex,
Ja, we merken zeker op dat de druk goed oploopt. Elke dag hebben we als nederlandse groep een meeting om 18.00uur hier in Rio Centro waar het allemaal plaatsvindt. Daar zijn ook de delegatieleden uit Nederland bij. In de vooronderhandelingen (Prepcoms) was Kitty de hoofdpersoon, nu zijn de leiders van de wereld van nu zelf aan bod. In de vooronderhandelingen konden de delegatieleiders natuurlijk hun inbreng hebben en alle groepen waarmee wij werken (het maatschappelijke middenveld zoals jullie ambtenaren die noemen) Wij noemen ze de NGO’s. Ook het VNO/NCW, Universiteit Wageningen is hierbij en talloze anderen. Nu, in de drie dagen van de TOP dus de wereldleiders. En ook nu meeten we elke dag om 18.00u. De delegatieleden vertellen vers van de pers hoe zij er in zitten en wat zij ervaren en wat ze kunnen doen. Zij vragen ons ook om door te gaan met de onderhandelingen hier in bilaterale ontmoetingen overal. Niet een beetje netwerken, maar hard in zoveel mogelijk internationale contacten de invloed uitoefenen, die nu wordt gezien als nodig. Zo werken we intensief samen.
Morgenvroeg ontbijten we met de Koninkrijk delegatie en daar spreken we door welke resultaten er gezien worden en wat we verder kunnen doen. Van belang is te zien dat merkbaar is dat de machtsverhoudingen in de wereld verschuiven. De BRICS-landen, waarvan Brazilië er één is, nemen hun krachtige positie in. Wij discussiëren in de Nederlandse groep dan meteen ook over de vraag dat deze BRICS landen jarenlang onder de dominantie hebben geleefd van bijvoorbeeld Europa en Amerika, de rijke westerse landen. Wat kan de houding van Nederland dan nu zijn. Ook de verhoudingen tussen Noord en Zuid verandert. De zuidelijke landen zeggen nu de rijke landen de wacht aan. Zij spreken veel meer over Moeder Aarde dan over de planeet en willen dat Moeder Aarde meer respect krijgt dan de economie van de rijke landen van nu. Enzovoort enzovoort. We werken dus hard, hard, hard en kijken waar we nog meer kunnen doen. Ik persoonlijk met Presence (ook gedaan met de Nederlandse Ploeg in de 18.00u meeting) maar ook met andere zaken. Gisteren heb ik bijvoorbeeld op verzoek van Alide Roerink, alg. leiding van de nederlandse ploeg (Ned. Platform Rio+20), een blog geschreven voor NPRIO+20. Om te masseren in communiceren met een ‘open hart’. Dan is ook hier Rabbijn Awraham Soetendorp, die namens spirituele wereldleiders een verklaring een oproep wilde afgeven aan de VN-vergadering. We hebben intensief met hem opgetrokken en samengewerkt in een Earth Charter bijeenkomst wat weer deel is van deze RIO+20.
Kortom: het begint met één, wil ook zeggen: ik zet me in, jij ook, iedereen en alles is nodig. En ja we kunnen heel veel doen. En: het heeft mijn leven voorgoed veranderd. De delegatieleiders zeiden gisteren in de meeting: we werken hard en zetten alles in voor deze verklaring en daarna, het zal vooral gaan over daarna. Deze verklaring is er één, maar het zal zoals in alle conferentie-verklaringen vooral gaan om wat wij daarna weer doen. iedereen zal nodig zijn. We zetten stappen vooruit.
Gemiddeld slapen we zo 4 of 5uur en zijn daaromheen voortdurend in contact. Iedereen doet wat hij/zij kan doen. Natuurlijk in de eerste plaats in de eigen rol en functie, maar daarna ook in alles wat van je gevraagd wordt. Doe mee, pak aan. En zo ben ik naast Presence-trainer ineens ook half journalist, blog-schrijver, bruggenbouwer, P.A. van onze Lisinka Ulatovska die in de onderhandelingen zit. It begins with one. Je doet niet alleen wat je kunt, je doet ALLES wat je kunt. Gewoon, vanzelfsprekend. Alex, wij zijn zoooooo bevoorrecht dat we hier mogen werken dat ik dit alles ook zou doen met 1uurtje slaap per nacht.
Thanks for sponsoring!
En warme HARTelijke groeten, Geke